زهرا عقیلی قهرمان دو ماراتون ایران و دارنده رتبه چهارم مسابقات دوی پیشکسوتان آسیا در کشور چین و مادر ۶ فرزند و مادربزرگ ۱۰ نوه میگوید:
«باور می‌کنید ۱۷ سال قبل وضعیت جسمانی‌ام طوری بود که آرزوی یک پیاده‌روی بدون زمین خوردن به دلم مانده بود. از مطب این پزشک به مطب آن یکی؛ فقط دنبال راهی بودم تا سلامتی‌ام را به دست بیاورم. یک روز آمدم پارک با یک نرمش بدنی ساده احساس کردم، راه سلامتی‌ام را پیداکرده‌ام. بعد از آن تا همین امروز که با شما صحبت می‌کنم، هر روز ورزش کرده ام. ورزش سلامتی از دست رفته را هم به من برگرداند… حالا ۱۶ سال تمام است که هر روز صبح ساعت ۶ و نیم از خانه بیرون می‌آیم تا حدود ساعت ۹ ورزش می‌کنم.»
زهرا عقیلی می گوید : وقتی راه می‌رفتم، حس می‌کردم زمین، دهان بازکرده. مدام زمین می‌خوردم. راه رفتن معمولی برایم آرزو بود. پناه بردم به ورزش… همین روزها هم برای مسابقات جدید، راهی سنگاپور می‌شوم.
از گذشته ها برایتان بگویم
سال ۱۳۲۴ در اراک به دنیا آمدم، روزگار کودکی من در زادگاهم هیچ شباهتی به این دوران و زندگی شهرنشینی نداشت، خانه ما حیاط بزرگی داشت که ما خواهر و برادرها به همراه دیگر بچه های فامیل می توانستیم در تمام روز، خودمان را در آن سرگرم کنیم. بازی های حرکتی مثل طناب بازی و قایم موشک و غیره از سرگرمی های هر روز ما بود.
در شانزده سالگی ازدواج کردم، همسرم ۹ سال از من بزرگ تر بود. ازدواج ما سنتی انجام شد اما همیشه به خاطر انتخاب درستی که داشتم خدا را شاکرم. ثمره ازدواج ما شش فرزند است که به یاری خدا و کمک های همسرم بعد از سامان گرفتن آنها توانستم به کار مورد علاقه ام که همان ورزش بود بپردازم، هرچند در آن ایام هم از ورزش غافل نبودم و به سلامت غذایی و جسمی خودم و خانواده ام بسیار اهمیت می دادم.
زهرا عقیلی یک بانوی ورزشکار سالمند است که ۱۶ سال بطور جدی و حرفه ای، ورزش صبحگاهی را دنبال می‌کند. ۶ سال است پا به عرصه دو گذاشته و کوهنورد حرفه ای هم هست. حدود ۷۵ سال از زندگی‌اش گذشته و روز به روز تمرینات ورزشی‌اش را سخت‌تر و حرفه ای‌تر انجام می دهد.
۶۰+۱۴ سال سن دارم
خانم زهرا عقیلی بانوی سالمند ۷۴ ساله تهرانی اما ورزشکار، سالمندی با بدن ورزیده و تن سالم را انتخاب کرده است.
نسخه سلامتی خانم ورزشکار
ورزشکار حرفه ای است و به عمر رفته با حسرت نگاه نمی‌کند. عقیلی میگوید: «خوب است، تکلیف آدم با خودش روشن باشد و بازندگی. من و زندگی باهم ساخته ایم. روزی نیست که بگذرد و ۱۰ دقیقه اش را هدر بدهم. شب که می‌خواهم بخوابم، برنامه روز بعد را می‌دانم. ساعت ورزش کردن را دقیق رعایت می‌کنم. همه می‌دانند من صبح ها تا ساعت ۹ و نیم مشغول ورزش هستم و شب ساعت ۱۰ به بعد خوابم.. من عاشق ورزش هستم. صبح به عشق ورزش بیدار می‌شوم و شب به عشق ورزش می‌خوابم این نسخه سلامتی من است.
سالمندان هم خودشان را دریابند
۶ سال قبل، ورزش کردن این بانو چهره حرفه ای تری به خود گرفت. از رقابت‌های محلی، منطقه ای شروع شد به مسابقات استانی رسید و مسیر او را به چین رساند. زهرا عقیلی در این رقابت‌ها که رقابت دو پیشکسوتان آسیا بود و رده سنی شرکت کنندگان ۵ سال کمتر از او بود، شرکت کرد و رتبه چهارم آسیا را به خود اختصاص داد. او می گوید: وقتی از خیابان‌های چین عبور و به بعضی ساختمان‌های شیشه‌ای نگاه می‌کردم، می‌دیدم در ساعات مختلفی از شبانه روز سالن‌های بزرگی در اختیار سالمندان است تا ورزش کنند. مربی ورزش عمومی و همگانی دارند. بلیت‌های نیم‌بها و تخفیف‌های ویژه‌ای برای سالمندان در نظر گرفته شده تا آنها را به حضور در جامعه تشویق و از ماندن در خانه و گوشه نشینی دور کند. امیدوارم سالمندان کشور ما هم چنین خدماتی دریافت کنند. البته روحیه خود سالمندان هم مهم است. بعضی‌ها فکر می‌کنند همین که یک سن خاصی را گذراندند باید یک رختخواب در خانه پهن کنند و مدام استراحت کنند این افسردگی، چاقی و هزار و یک درد و بلا می‌آورد.
تعجب کردند، مصمم‌تر شدم
به خودم قول دادم وقتی به تهران برگشتم باید دوچرخه سواری یاد بگیرم. در این سن واقعاً سخت بود اما نه به اندازه اراده من. آن قدر نشستم روی زین و خوردم زمین تا یاد گرفتم.
دلش از بعضی کنایه ها گرفته و میگوید: «هر کس فکر می‌کند من پیرزنم و توان رکاب زدن ندارم بیاید با من مسابقه بدهد، خواهیم دید من جا می‌مانم یا او. همه مخصوصاً جوانان وقتی می‌بینند یک سالمند ورزش می‌کند نه ترحم کنند نه کلمه دلسرد کننده بگویند. همین که دلگرمی بدهند، کافی است. به نظرم روحیه به سن و سال غلبه دارد. من وقتی ورزش می‌کنم هیچ فکر بدی به سرم نمی‌زند؛ نمی‌نشینم کز کنم یک گوشه، غم و غصه بخورم. ببینید ورزش با زندگی من چه کرده
همراهی‌های خانواده
صخره و سنگ‌ها را زیرپا می گذارد و میگوید: «کی گفته کوهنوردی و کوهپیمایی فقط ورزش دوره جوانی است؟» توچال، درکه، اوین و ارتفاعات مختلفی در شهر تهران را زیرپا گذاشته و میگوید: کوه انرژی عجیب وغریبی دارد. یک بار وقتی ناامید و به قول امروزی‌ها پر از انرژی منفی بودیم برویم کوه برای کوهنوردی، انرژی‌های منفی ما از بین می‌رود. کوهنوردی البته برای او صرفاً جنبه تفریحی ندارد و آن را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کند: «خانواده‌ام ورزشکارند. تجهیزات ورزشی داشتم اما حالا تجهیزاتم را کامل و بهتر کرده‌ام. هرقدر هم سنم بالاتر می‌رود، ورزش‌هایم را جدی‌تر و سخت‌تر می‌کنم.
خدا نیاورد آن روز را
روز من زهرای عقیلی بدون ورزش، روز مرگ من است؛ می‌میرم.»
________________________________________
عناوین قهرمانی زهرا عقیلی
۱۳۷۸ کسب مقام دوم مسابقات آمادگی جسمانی منطقه
۱۳۹۰ کسب مقام اول دو ماراتن استان تهران
۱۳۹۰ کسب مقام دوم مسابقات ۲۰۰متر استان تهران
۱۳۹۰ کسب مقام سوم دو ماراتن کشوری
۱۳۹۰ کسب مقام سوم کوهپیمایی استان تهران
۱۳۹۱ کسب مقام کوهپیمایی استان تهران
۱۳۹۱ کسب رتبه سوم مسابقات آمادگی جسمانی شهرستان اسلامشهر
۱۳۹۲ کسب مقام دوم دو ماراتن کشوری
۱۳۹۲ کسب مقام اول دو ماراتن استانی
۱۳۹۳ کسب مقام اول دو ماراتن استانی
۱۳۹۴ کسب مقام دوم دو ماراتن استانی
